Ervaringsdeskundigheid

Saddik was dakloos en begeleidt nu anderen

“Mijn ervaringen zijn voor hen herkenbaar, ze voelen zich begrepen”

Je maakt een verkeerde afslag, raakt verslaafd en krijgt geldproblemen. Eén voor één vallen de dominostenen om en je belandt op straat. Saddik weet er alles van. Na een begeleidingstraject, een periode van afkicken en jaren hard werken, is hij nu ondersteunend begeleider met ervaringsdeskundigheid. Hij gebruikt zijn eigen ervaring om anderen sterker verder te helpen: “Mijn verleden kan helpen om het vertrouwen te winnen.”

In de huiskamer van het Cremerplein, waar Saddik sinds een aantal jaar werkt, vertelt hij open over zijn verleden. “Ik ben heel vroeg op mezelf gaan wonen, en begon als tiener al te experimenteren met allerlei soorten drugs.” Daar begonnen de problemen. Hij kreeg mentale problemen, verloor zijn baan, kon zijn rekeningen niet meer betalen en raakte zijn woning kwijt. “Ik heb bij elkaar zo’n 10 dagen op straat geleefd. Toen werd ik doorverwezen naar de Tussenvoorziening en kwam ik bij de NoiZ terecht.”

Van cliënt naar medewerker

Bij de Noiz stak hij graag de handen uit de mouwen. Dat bleef niet onopgemerkt: “Daar slapen werd op een gegeven moment lastig, want ik werd steeds meer als personeel gezien door andere cliënten.” Via een tijdelijk verblijf in een kraakpand in Zuilen kwam hij in een eigen ambulante woning in Overvecht. “Ik blowde nog veel in die tijd. Samen met een huisarts en psychiater heb ik toen een plan opgesteld om af te kicken.” Na een zwaar afkicktraject begon hij met vrijwilligerswerk voor de Tussenvoorziening en rolde in een betaalde functie als receptionist. “Daar wees iemand van activering me op de opleiding tot ervaringsdeskundige. Ik was meteen enthousiast: persoonlijk begeleider worden trok me wel.”

2 jaar lang ging hij elke week naar school: “De opleiding was erg persoonlijk. Soms was het bijna therapie, het was best pittig.” Hij liep stage bij Parana Kort Verblijf en ging daarna bij Bolksbeek aan de slag, een locatie voor forensische zorg. De jaren daarop zat hij in de flexpool en werkte op heel wat verschillende locaties van de Tussenvoorziening. Inmiddels werkt hij 3 jaar bij het Cremerplein en Corporatiehotel. Hier verblijven cliënten met een Wlz-indicatie en economisch dakloze mensen. Ook maakt Saddik deel uit van de vakgroep Psychiatrie en Verslaving, waar kennis wordt uitgewisseld over deze gebieden.

Persoonlijke ervaring als basis voor vertrouwen

Of hij heel bewust bezig is met zijn verleden in zijn werk? Volgens Saddik gaat het automatisch. “Ik stel mij niet voor aan anderen als ervaringsdeskundige. Wel deel ik meer van mijn persoonlijke leven, ervaringen die overeenkomen met die van cliënten, dan iemand die dat niet heeft.” En dat heeft effect. “Ik zie bij mijn cliënten vaak argwaan tegenover hulpverleners. Mijn eigen ervaringen, die herkenbaar voor hen zijn, maakt dat het soms makkelijker is om een relatie op te kunnen bouwen. Ze voelen zich begrepen.”

Daarbij ziet Saddik eigen regie als een essentieel onderdeel in het opbouwen van een duurzame relatie. Zowel uit eigen ervaring als in zijn werk weet hij dat dat zinvol is. “Wanneer cliënten het gevoel hebben dat ze zelf keuzes kunnen maken, helpt dat immens in het opbouwen van vertrouwen. Die autonomie maakt een wereld van verschil. Velen beseffen wel dat ze waarschijnlijk nog lange tijd begeleiding zullen krijgen. Ze kunnen daar dan prima mee omgaan, omdat ze voelen: dit is iets waar ik zelf voor kies.”

Jezelf als voorbeeld

“Er gebeurt ontzettend veel in dit werk, maar ik krijg er veel energie van. Zo zag ik een cliënt van me veranderen van iemand waar iedereen met een boog omheen liep, naar de zonnestraal in het hele pand. Het was lange tijd moeilijk om contact te leggen, om zijn vertrouwen te winnen, maar na hard werken is het gelukt. Dat soort transformaties doen me goed.”

Zijn eigen verleden maakt hem hoopvol in zijn werk. “Niet om arrogant te doen, maar ik ben altijd mijn eigen voorbeeld geweest. Als het mij is gelukt, kunnen anderen het ook.”